ഡോണ്ട് വറി, മെന്‍ ഹൂ നാ...!!

ഗള്‍ഫില്‍ എത്തിയതിനു ശേഷമാണ് ടൈംകീപ്പര്‍ എന്ന ഒരു കീപും കൂടി ഉണ്ടെന്നു ഞാന്‍ അറിഞ്ഞത്. ഗോള്‍ കീപ്പര്‍, വിക്കറ്റ് കീപ്പര്‍, സ്റ്റോര്‍ കീപ്പര്‍, ഹൗസ് കീപ്പര്‍ ഈ വക കീപ്പേഴ്സിനെയൊക്കെ നാട്ടില്‍ നിന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അറിഞ്ഞതും പോരാഞ്ഞ് ആദ്യമായി കിട്ടിയ പണിയും ഈ കീപിങ്ങാ!! പക്ഷെ ഞാന്‍ ഒരു കീപോ ചീപോ അല്ലാട്ടോ. തലവര അതന്നെ (ഹെഡ്-ലൈന്‍ എന്നും വിളിക്കാം). വയസ്സായി ചത്താലും ഇനി വല്ലവനും ഈ ഇളം പ്രായത്തില്‍ തല്ലിക്കൊന്നാലും ഞാനീ കീപിങ്ങിനെ മറക്കില്ല. അത്രക്ക് എനിക്ക് കടപ്പാടുണ്ട് ഈ കീപിങ്ങിനോട്.

ആദ്യമേ പറഞ്ഞല്ലോ എന്‍റെ ഗള്‍ഫിലെ ആദ്യത്തെ ഉദ്യോഗം ഒരു കീപിംഗ് ആണെന്ന്. ഇന്റെര്‍വ്യൂ കഴിഞ്ഞു. അവര്‍ എന്നോട് ചോദിച്ചതോ ഞാന്‍ പറഞ്ഞതോ രണ്ടാമതൊരിക്കല്‍ പറയാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ അമ്മേണേ സത്യം എനിക്ക് പറയാന്‍ ഒക്കില്ല. അത്രക്കാണ് എന്‍റെ ക്വാളിഫ്ലിക്കേസന്‍. ഈ പണിക്ക് എന്‍റെ അത്രയും തന്നെ വിവരവും വിദ്യാഭ്യാസവും വേണ്ട എന്ന് എനിക്ക് അപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി. എന്നെക്കാളും വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പേ ഗള്‍ഫിലെത്തി നല്ലപോലെ പച്ച പിടിച്ച എന്‍റെ സുഹൃത്ത് ജോലി ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനത്തിലാണ് ഈ കീപിംഗ് പണി. അതുകൊണ്ട് തന്നെ കൂട്ടുകാരനെപ്പോലെ എനിക്കും പച്ച പിടിക്കാം എന്ന അതിമോഹം മനസ്സില്‍ കണ്ടുകൊണ്ടാണ് ഞാനാ‍ ജോലിയില്‍ കയറിയത്. നിയമനം കൂട്ടുകാരന്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന ഫൈവ്സ്റ്റാര്‍ പോലത്തെ ഓഫീസില്‍ ആകുമെന്ന് ഞാന്‍ വെറുതെ വ്യാമോഹിച്ചു. ലിവിടെയല്ല ലവിടെ കമ്പനിയുടെ സൈറ്റ് ഓഫീസിലിരുന്ന് നീ പണിഞ്ഞാ മതിയെന്ന് അഡ്മിന്‍ ഓഫീസര്‍ സൂചിപ്പിച്ചു. സൈറ്റില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന എല്ലാവരുടെയും വരവും പോക്കും പിന്നെ ഹാജര്‍ എന്നിവ കൃത്യമായി എടുത്ത് ഓഫീസിലേക്ക് മുടങ്ങാതെ അയക്കുക, അതാണ്‌ പണി. അത്രേ ഉള്ളൂ .....വെരി സിമ്പിള്‍. പേടിപ്പിക്കാന്‍ പറഞ്ഞതാണേലും "മുടങ്ങിയാല്‍ തല്ലിക്കൊല്ലും" എന്നും പറഞ്ഞു അയാള്‍. അപ്പോള്‍ കാര്യങ്ങള്‍ "നോട്ട് വെരി സിമ്പിള്‍" ആയിരിക്കില്ല എന്ന് എനിക്കൊരു തോന്നല്‍?!!

മനുഷ്യന്‍റെ മനസ്സ് മാറുന്നതിനനുസരിച്ച് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും എടുത്തു കൊണ്ട് പോവാന്‍ പറ്റിയ കൊരുഗേറ്റട്‌ ഷീറ്റ് കൊണ്ട് ഉണ്ടാക്കിയ ഓഫീസ് (പോര്‍ട്ടകാബിന്‍) ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായിട്ടാ ഞാന്‍ കാണുന്നത്. വലതുകാല്‍ വെച്ച് തന്നെ അതിലേക്കു കയറി ജോലി തുടങ്ങി. ഓഫീസിന്‍റെ ചൊര്‍ക്കും കുളൂസും എന്തിനാ നമ്മള്‍ നോക്കുന്നേ, നമുക്ക് പറഞ്ഞ ഡോളര്‍സ് മാസാവസാനം കിട്ടിയാ പോരെ? പത്തഞ്ഞൂര്‍ ആളുകള്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന വലിയ സൈറ്റാ. പകുതിയില്‍ കൂടുതല്‍ ആളുകളെ ലോക്കല്‍ മാന്‍പവര്‍ വഴി എടുത്തതാ. അതും ബംഗാളികള്‍!! ബംഗാളി അല്ലാത്ത ബംഗാളി ഭാഷ അറിയാത്തവര്‍ ഇവരുമായി സംസാരിക്കണേല്‍ ഹിന്ദി/ഉര്‍ദു ഭാഷ അറിയണം. എനിക്കാണേല്‍ നാട്ടില്‍ വെച്ച് ഹിന്ദി സിനിമ കാണുമ്പോഴുള്ള പരിചയമേ ഹിന്ദിയുമായി ഉള്ളൂ. കാര്യം രാഷ്ട്രഭാഷ ഒക്കെ തന്നെ, പക്ഷെ എന്‍റെ തലയില്‍ ഒട്ടും കയറാത്ത ഒരു സാധനമായിരുന്നു അത്. എന്നാലും ഇപ്പോള്‍ ഇറങ്ങുന്ന ഹിന്ദി സിനിമകളോട് ഞാന്‍ വളരെ കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന്‍ ഹിന്ദിയിലോ ഉര്‍ദുവിലോ എന്തെങ്കിലും ഇപ്പോള്‍ പറയുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ അത് ഈ സിനിമാ പേരുകള്‍ വായിച്ചുള്ള അറിവ് കൊണ്ട് മാത്രമാണ്. അറ്റ്‌ലീസ്റ്റ് ഒരു വാചകം കലിപ്പില്ലാതെ കിട്ടും ഇപ്പോള്‍ ഇറങ്ങുന്ന ഒട്ടുമിക്ക ഹിന്ദി സിനിമാ പേരുകളിലൂടെ.

നായ്‌കുട്ടികളോടും ബംഗാളികളോടും കളിക്കാന്‍ നില്‍ക്കരുത് എന്ന് റൂമില്‍ വെച്ചുള്ള സംസാരത്തിനിടയില്‍ ആരോ പറഞ്ഞത് ഈ ബംഗാളികളെ എല്ലാം ഒന്നിച്ചു പണിക്ക് വന്ന് കണ്ടപ്പോള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഓര്‍മ്മ വന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞാന്‍ ഇവരോട് സംസാരം കുറച്ച് ജോലിയില്‍ കൂടുതല്‍ ശ്രദ്ധിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. മാസങ്ങള്‍ ഓരോന്നോരോന്നായി കഴിഞ്ഞു. മാന്‍പവര്‍ സപ്ലെ ചെയ്ത ബംഗാളി ഏജണ്ടുമാര്‍ ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് കമ്പനിയില്‍ നിന്ന് പെയ്മെന്‍റ് വൈകുന്നതിനെ പറ്റി എന്നെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുമായിരുന്നു. മാനേജരുടെ അടുത്ത് പോയി കാര്യം പറയാന്‍ ഞാന്‍ അവരോട് പകുതി ആങ്ങ്യ ഭാഷയിലൂടെ പറഞ്ഞ് തിരിച്ചയക്കും. എന്നാല്‍ ലെബനാനിയായ മാനേജര്‍ പൈസ ചോദിച്ചു വരുന്ന ബംഗാളികളെ അയാളുടെ ഓഫീസിന്‍റെ നാലയലത്ത്‌ അടുപ്പിക്കില്ലായിരുന്നു:

: ശൂ.... ശൂ ബദേക്ക്?
: സാര്‍, ...അന ഫുലൂസ് മോഫി ഈജി തൊലാതൊ ശോഹ്ര്‍, ലാസീം ഫുലൂസ്.. മോഫി സോലറി ഉമ്മാല്‍. ഉമ്മാല്‍ കുല്ലും സൊഹലാന്‍, മുശ്കില കൊതീര്‍.
: ഫുലൂസ് ഹോന്‍ മാഫി! യാള്ളാ... റൂഹ് ഹുനേക് കല്ലിം മഅ തൈംകീപ്പര്‍. ഹുവ മസൂല്‍!! ...യാള്ളാ!!!

എന്തോ ബംഗാളികളോട് അയാള്‍ക്ക്‌ വലിയ ദേഷ്യമാ, പലര്‍ക്കും പൊതുവേ അങ്ങിനെയാന്നാ കേട്ടത്. ബംഗാളികളുടെ കയ്യിലിരിപ്പും മോശമല്ല അതും ഒരു കാരണമാണ്. മാനേജര്‍ ഇറക്കി വിട്ട ബംഗാളികള്‍ പിന്നെ എന്‍റെ അടുത്ത് വന്നു കാര്യം പറയും:

: ബോയ്‌സാബ്, ഹൊമോരാ പൊയ്സാ നൊഹി ആയാ!?
: ഡോണ്ട് വറി.
: കൊബ് ആയേഗാ ഹൊമോരാ പൊയ്സാ?
: ഡോണ്ട് വറി, ആപ് കോ പൈസാ ആയാ... ആയെ... ആയേഗാ... ആ...! ഡോണ്ട് വറി, "മെന്‍ ഹൂ നാ!!"

ഇത് കേട്ടാല്‍ പിന്നെ അവര്‍ കൂടുതല്‍ ഒന്നും ചോദിക്കാന്‍ നില്‍ക്കാറില്ല. ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു സലാം ചൊല്ലി കൈ കുലുക്കി അവര്‍ തിരിച്ചു പോവും. മാനേജെര്‍ക്ക് കഴിയാത്തതാ തനിക്കു കഴിഞ്ഞതെന്ന ഭാവത്തില്‍ അല്പം അഹങ്കാരത്തോട്‌ കൂടി തന്നെ ഞാന്‍ എന്‍റെ പണികളില്‍ മുഴുകും.

പിന്നെയും ഇടക്കിടക്ക് പെയ്മെന്‍റ് ചോദിച്ചു വരുന്ന ബംഗാളികളോട് ഞാന്‍ ഇത് തന്നെ കാച്ചി. "ഡോണ്ട് വറി, മെന്‍ ഹൂ നാ!!" പിന്നെ കൂട്ടത്തില്‍ എല്ലാം മാനേജ് ചെയ്യാന്‍ എനിക്ക് പറ്റും എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഇതും പറഞ്ഞു "ഹം കിസിസേ കം നഹീ".

സൈറ്റിലെ പണികള്‍ കുറഞ്ഞു. മാന്‍പവര്‍ കുറച്ചു തുടങ്ങി. സൈറ്റില്‍ ബാക്കി കമ്പനിയുടെ സ്പോന്‍സര്‍ഷിപ്പില്‍ ഉള്ളവര്‍ മാത്രമായി. അപ്പോഴേക്കും മാന്‍പവര്‍ സപ്ലെയെഴ്സിനു കമ്പനി കൊടുക്കാന്‍ ആറു മാസത്തെ കുടിശിക ബാക്കിയായി.

സപ്ലെ നിര്‍ത്തിയതറിഞ്ഞ ബംഗാളികള്‍ ഹാലിളകി പിന്നെ വിളിയോട് വിളി. ചിലര്‍ ഓഫീസില്‍ വന്നു ഫോളോഅപ്പ്‌ ചെയ്തു. അപ്പോഴൊന്നും മാനേജര്‍ അവരെ കാണാന്‍ കൂട്ടാക്കിയില്ല, പിന്നെ സങ്കടം പറച്ചിലും ഭീഷണിപ്പെടുത്തലും എന്‍റെ നേരെയായി. അവരോട് "മെന്‍ ഹൂ നാ" പറഞ്ഞ് ആശ്വാസവും സപ്ലെ തുടരാനുള്ള ധൈര്യവും കൊടുത്തത് ഞാനാണല്ലോ? അപ്പോള്‍ പൈസ കൊടുക്കേണ്ട ബാധ്യതയും എന്‍റെതാനെന്നാണ് അവര്‍ കരുതി വെച്ചിരിക്കുന്നത്. കട്ടവനെ കിട്ടിയില്ലേല്‍ കിട്ടിയവനെ കള്ളനാക്കുക എന്ന അതേ തത്വം. ആരായാലെന്താ അവര്‍ക്ക് അവരുടെ വിയര്‍പ്പിന്‍റെ (സ്വെറ്റ് വേജ്) കൂലി കിട്ടണം. ആദ്യം ഓരോരുത്തരായി വന്നവര്‍ പിന്നെ കൂട്ടത്തോടെയാണ് പൈസ ചോദിക്കാന്‍ വന്നത്. ബംഗാളികള്‍ അങ്ങിനെയാണ്. ഒത്തൊരുമ എന്നത് ബംഗാളികളെ കണ്ടു പഠിക്കണം. കൂട്ടത്തില്‍ ഒരുത്തന് പ്രശ്നം വന്നാന്‍ തേനീച്ച കൂടിളകിയപോലെ കൂട്ടമായി പ്രശ്നപരിഹാരത്തിന് വരും.

ആളുകളെ ഇതുപോലെ പണിക്കെടുത്ത് പൈസ കൊടുക്കാതെ കഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത്‌ കമ്പനിയുടെ സ്ഥിരം പോളിസിയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ ഞാനല്‍പം വൈകിപ്പോയി. പുതിയ ആളായത് കൊണ്ട് കമ്പനിയുടെ സെറ്റപ്പും കപ്പാക്കിറ്റിയും മറ്റും അറിഞ്ഞു വരുന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അറിയാവുന്ന ഹിന്ദി കുറച്ചു സിനിമകളുടെ പേരാ. തന്‍റെ അവസ്ഥ ഇവരെ ഏതു ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞ് ബോധ്യപ്പെടുത്തും. ഇവര്‍ക്ക് എന്നെപ്പോലെ മലയാളം അറിയില്ലല്ലോ? ഇനിയവര്‍ വരുമ്പോള്‍ തലയൂരി രക്ഷപ്പെടാന്‍ ഏതു സിനിമയുടെ പേരാണ് ഉപയോഗിക്കേണ്ടത് എന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ പെട്ടെന്നാണ് ഒരു ബഹളം കേട്ടത്.

നാക്കെടുത്താല്‍ 'ബോയ്‌സാബ്' എന്ന് മാത്രം വിളിച്ചവര്‍ 'തും, ചൂട്ട്' എന്നലറിക്കൊണ്ട് എന്‍റെ മുറിയിലേക്ക് വരുന്നു!! പിന്നാലെ ഒരു ജാഥക്കുള്ള ആളുകളും ഉണ്ട്!!!

എന്‍റെ കഥ ഇപ്പോള്‍ കഴിയുമെന്ന് ഞാനുറപ്പിച്ചു, പോയി, എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളും പോയി .........ഈ മരുഭൂമിയില്‍ കിടന്ന് ബംഗാളികളുടെ അടി കൊണ്ട് മരിക്കാനാണ് എന്‍റെ വിധി. അതും തന്‍റെതല്ലാത്ത കുറ്റത്തിന്.

: തും ഭോലാ ധാന: ഡോണ്ട് വറി...."മെന്‍ ഹൂ നാ", ഹൊമ്കോ ഹോമാരാ പൊയ്സാ ചാഹിയെ! ഛെ മോഹീനെകാ പൊയ്സാ!! അഭി ചോഹിയെ!!!
: ആം സോറി, മേം...ആപ്... മുജ്ഹെ ഹിന്ദി കുച്ച് കുച്ച് ആതാ ഹെ..., ബിലീവ് മി!!
: തും പൊയ്സാ ദോ... (അവര്‍ ആക്രോശിക്കുകയാണ്)

പിന്നീട് പച്ച തെറിയാണ് കേട്ടത്. #*!%!*@*&*. ചിലര്‍ ഷര്‍ട്ടില്‍ പിടിച്ചു കുലുക്കാന്‍ തുടങ്ങി. ചിലര്‍ ഉന്താന്‍ തുടങ്ങി. എന്‍റെ അവസാന സമയമടുത്തു എന്ന് ഞാനുറപ്പിച്ചു. ശഹാദത് കലിമ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു നാക്ക് കൊണ്ട് വെളിവാക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല. വൈകുന്നേരത്തെ ഹാജര്‍ എടുക്കാനായി എടുത്തു വെച്ച ലിസ്റ്റ് അതിലൊരുത്തന്‍ കയ്യിലെടുത്തു ദേഷ്യത്തോടെ ചുരുട്ടി ദൂരെയെറിഞ്ഞു.

ഈ ആള്‍ക്കൂട്ടവും ബഹളവും കണ്ട് അപകടം മണത്ത മാനേജര്‍ അടുത്ത വാതിലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് ഓടി വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട്‌ ചെയ്തു കഴിയുന്നത്ര വേഗത്തില്‍ ഓടിച്ചു പോയി. ഇടക്ക് ഒന്ന് രണ്ടു തവണ പിറകോട്ടു നോക്കുന്നതും കണ്ടു. "നായിന്‍റെ മോന്‍" ഇവനൊക്കെ വേണ്ടിയാണോ ഞാനിത്രയും കഷ്ട്ടപ്പെട്ടത്‌!! കൂട്ടത്തില്‍ ഒരുത്തന്‍ പണി വാങ്ങിക്കുമ്പോള്‍ സ്വന്തം കാര്യം നോക്കി പേടിച്ചോടുന്ന തെണ്ടി. ഇവനെയൊക്കെ സാറേ എന്ന് വിളിച്ച എന്നെത്തന്നെ ഞാന്‍ ശപിച്ചു. ഇതുവരെ കണ്ട സ്വപ്നങ്ങളും ആഗ്രഹങ്ങളും എല്ലാം മനസ്സില്‍ അടക്കം ചെയ്ത് മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ബംഗാളികളുടെ ഏതു ശിക്ഷയും ഏറ്റുവാങ്ങാന്‍ ഞാന്‍ തയ്യാറായി നിന്നു.

അതിനിടയില്‍ എവിടെ നിന്നോ ഒരു കരം എന്‍റെ നേരെ നീണ്ടു വരുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു! അതില്‍ പിടിച്ചതെ എനിക്കോര്‍മ്മയുള്ളൂ!! ഓര്‍മ്മ വന്ന് നോക്കിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ റൂമില്‍ എന്‍റെ ബെഡില്‍ കിടക്കുന്നു!! ബംഗാളികള്‍ എവിടെ ഞാന്‍ നാല് പാടും നോക്കി. ആരും ഇല്ല!!! മുന്നില്‍ കൂടെ സൈറ്റില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്ന സുല്‍ത്താന്‍ മാത്രം.

ബഹളം കേട്ട് സൈറ്റില്‍ നിന്നു ഓടി വന്ന സുല്‍ത്താന്‍ എന്ന ഈ ഹിന്ദിക്കാരനാണ് എന്നെപ്പിടിച്ചു വലിച്ച് ആ ബംഗാളികൂട്ടത്തില്‍ നിന്നു രക്ഷിച്ചത്‌ എന്ന് ഞാനറിഞ്ഞു. അവനോട് ഈ ചെയ്ത വലിയ ഉപകാരത്തിനു നന്ദി പറയാനായി ഞാന്‍ മുതിര്‍ന്നു "സുല്‍ത്താന്‍ജീ ആപ് ......" നന്ദി പറഞ്ഞ് തുടങ്ങിയത് ഞാന്‍ മുഴുവനാക്കിയില്ല!? "....ഇല്ല കൊന്നാലും ഇനി ഞാന്‍ ഹിന്ദി പറയില്ല".

ബ്ലോഗ്‌, അതല്ലേ എല്ലാം!

ബോസ്സ് കണിശക്കാരന്‍ മാത്രമല്ല.... അറ്റ കൈക്ക് ഉപ്പു തേക്കാത്ത പരമ തെണ്ടി കൂടിയാണ്. സ്വന്തം കാര്യത്തിനോ അവന്‍റെ പെണ്ണുംപിള്ളയുടെ ആവശ്യത്തിനോ ഒന്നുമല്ല ഈ നാറിയ പിശുക്കത്തരം? ഓഫീസില്‍ അവന്‍റെ മുന്നില്‍ ഓക്കാനിച്ചു നിന്ന് ബോസ്സ് പറയുന്നതാ ശരി അത് മാത്രമേ ശരിയാകൂ എന്ന് മനസ്സിലുറപ്പിച്ച് നാവുകൊണ്ട് വെളിവാക്കി എല്ലാം പണിയും പട്ടിയെ പോലെ എടുത്ത് കൊല്ലാവസാനം ശമ്പളം വര്‍ധിപ്പിക്കാന്‍ സമര്‍പ്പിക്കുന്ന അപേക്ഷ കാണുമ്പോഴാ അവന്‍റെ ഒടുക്കത്തെ പിശുക്കത്തരം കാണിക്കല്‍. "അയ്യോ...കമ്പനി പൂട്ടും...കമ്പനി പൂട്ടും... പുതിയ വര്‍ക്ക് ഒന്നുമില്ല.. ഇപ്പോള്‍ ശമ്പളം കൂട്ടുന്നത്‌ കമ്പനിയുടെ പോളിസിക്ക് വിരുദ്ധമാണ്" എന്നെല്ലാം പറഞ്ഞു പ്രാരാബ്ദത്തിന്‍റെ കെട്ടഴിക്കും. ഇനി അടുത്ത കൊല്ലം വരെ ശമ്പളം കൂട്ടി ചോദിക്കാന്‍ വകുപ്പില്ല എന്ന സത്യം മനസ്സിലായ ഞാന്‍ ചിന്താവിഷ്ടനായി വിഷണ്ണനായി പിന്നെയും ഓക്കാനിച്ചു (അലിവു തോന്നി ഇനി മനസ്സ് മാറിയാലോ?) തന്നെ നിന്നു.

എവിടന്ന്..!! ബോസ്സിന്‍റെ മനസ്സുണ്ടോ മാറുന്നു, മാറിയ ചരിത്രമുണ്ടോ ഈ ബൂലോകത്ത്?. കഴിഞ്ഞ മാസാമാ അവന്‍ കമ്പനിയില്‍ നിന്ന് പുതിയ വണ്ടി തരപ്പെടുത്തിയത്. അതിന്‍റെ മുന്നത്തെ മാസം താമസിച്ചിരുന്ന അപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റില്‍ നിന്ന് പുതിയ വില്ലയിലേക്ക് മാറി. ഇതിനൊക്കെ കമ്പനിയുടെ പക്കല്‍ കാശുണ്ട് പോളിസിയും ഉണ്ട്. ബോസ്സിന്‍റെ മുറിയില്‍ നിന്ന് തിരിച്ചു പോരുമ്പോള്‍ മനസ്സില്‍ അവന്‍റെ ആ വണ്ടിയും വില്ലയും മാറിമാറി ക്ലോസപ്പില്‍ തെളിഞ്ഞു വന്നു. 'സാര്‍' എന്ന് വിളിച്ച നാവു കൊണ്ട് 'ശര്‍മൂത്ത' എന്ന് അവന്‍ എന്നെക്കൊണ്ട് മനസ്സില്‍ വിളിപ്പിച്ചു. അരിശം തീര്‍ക്കാനായി മനസ്സില്‍ ഒന്നല്ല ഒരു മൂന്നു വട്ടം വെളിവാക്കിത്തന്നെ വിളിച്ചു 'ശര്‍മൂത്ത... ശര്‍മൂത്ത....ശര്‍മൂത്ത'!!

പിന്നെ വിഷമം മാറ്റാനായി നെറ്റില്‍ കയറി അറിയാവുന്ന ബ്ലോഗൊക്കെ തുറന്നു വായിച്ചു. മനസ്സൊന്നു തണുത്തു, ഒപ്പം ഒന്നും സ്വന്തമായി ഇല്ലാത്ത അഞ്ചു വര്‍ഷമായി ശമ്പളം പോലും കൂട്ടിക്കിട്ടാത്ത എനിക്ക് ഒരു ബ്ലോഗെങ്കിലും തുടങ്ങണമെന്ന വെരി മിനിമം റീസണബിള്‍ ആയ ആഗ്രഹവും മുളച്ചു. അങ്ങിനെ ഉള്ള വിദ്യ വെച്ച് ഒന്ന് തുടങ്ങി... 'ഐവത്തരങ്ങള്‍' (പേര് അതിലും വേണ്ടേ ഒരു പൊരുത്തം) പിറവിയെടുത്തു. മിനുക്ക്‌ പണികള്‍ ആരംഭിച്ചു.

കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം പെട്ടെന്നാണ് ആ വിളി കേട്ടത്: "യാ.... ഐവ!!"
"യെസ് സാര്‍" എന്ന് വിളി കേട്ട് ഞാന്‍ താണ് കൂണ് നിന്നു.
"ഐ ഹാവ് മീറ്റിംഗ്... രിമൈണ്ട് മി എബൌട്ട്‌ ........ (സൊ & സൊ)"
"ok സാര്‍‍.... ഐ വില്‍"
"now യു ടു ദീസ് തിംഗ്സ്.. ദീസ് ആര്‍ ഫോര്‍ മൈ മീറ്റിംഗ്" എന്നും പറഞ്ഞ് ഒത്തിരി പണികള്‍ തന്നു.
തിരിച്ച് പോവുമ്പോള്‍ "ദീസ് ആര്‍ വെരി ഇമ്പോര്‍ട്ടണ്ട് ഫോര്‍ മൈ മീറ്റിംഗ്... ഫിനിഷ് ഇറ്റ്‌ now" എന്നും ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു.
"ok സാര്‍"
(ബോസ്സ് തിരിച്ചു പോവുമ്പോള്‍ പിന്നില്‍ നിന്ന് മീറ്റിംഗ് കൂറ്റിംഗ് ഇമ്പോര്‍ട്ടണ്ട് കുമ്പോര്‍ട്ടണ്ട് എന്ന് മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞ് ആദ്യമേ പുറത്തേക്കു ഉന്തിയ പല്ല് ഒന്ന് കൂടെ ചുണ്ടെല്ലാം പിറകോട്ടു വലിച്ചു പിടിച്ച് പല്ലുകള്‍ മുഴുവനായി കാണിച്ച് കൊഞ്ഞനം കാട്ടാന്‍ ഞാന്‍ മറന്നില്ല).

ഞാന്‍ വീണ്ടും ബ്ലോഗ്‌ നിര്‍മ്മാണം തുടര്‍ന്നു. ഓരോരോ കണ്ടുപിടുത്തങ്ങള്‍, കോപ്പിയടികള്‍ എല്ലാമായി ഏകദേശം ഒരു സെറ്റ്അപ്പ്‌ ആയി. ഇനി പോസ്റ്റുകള്‍ ചെയ്തു തുടങ്ങണം. അതിനായി ഞാന്‍ വീണ്ടും കറങ്ങി നെറ്റിലൂടെ.. പോസ്റ്റു എഴുതാനുള്ള വിവരം വെക്കാനായി ഗൂഗിളില്‍ പോയി പലവട്ടം ഞാന്‍ സേര്‍ച്ച്‌ ചെയ്തു. ഒരു തുമ്പും കിട്ടിയില്ല. പോസ്റ്റാനായി തലയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഉണ്ടകള്‍ ആദ്യത്തെ ഒന്ന് രണ്ടു പോസ്റ്റോടു കൂടി തീര്‍ന്നു. ഇനി ഒരു വെടിക്ക് മരുന്നില്ല. മറ്റൊരു പോസ്റ്റിനുള്ള മരുന്നിനായി ഞാന്‍ ആലോചന തുടര്‍ന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഇതിനിടയില്‍ ബോസ്സിനെ മറന്നു ബോസ്സിന്‍റെ പണികളും മറന്നു.

ആലോചിച്ച് ആലോചിച്ച് തല പുണ്ണായി. പൈസ കൊടുത്താലും ഗൂഗിളില്‍ തിരഞ്ഞാലും കിട്ടുന്ന ഒന്നല്ല എഴുതാനുള്ള കഴിവെന്ന കോപ്പെന്നു എനിക്ക് അപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി. അതുള്ളവനേ ഈ പണിക്കു നിക്കാവൂ. ഇനിയിപ്പോ എന്താ ചെയ്യുക? ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഒരു ബ്ലോഗിന്‍റെ ഉടമയല്ല എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ കുറച്ചിലല്ലേ. പെണ്ണ് കാണല്‍ ചടങ്ങിന്‍റെ അന്ന് ചെറുക്കനോട് എത്ര ബ്ലോഗ്‌ ഉണ്ട്, ഏതെല്ലാം കാറ്റഗറി ബ്ലോഗാണ് എഴുതുന്നത് എന്ന് ചോദിക്കുന്ന കാലമാണ്!! (കല്യാണം നേരത്തെ കഴിഞ്ഞത് എന്‍റെ ഭാഗ്യം, അല്ലെങ്കില്‍ കട്ടപ്പൊകയായേനെ).

"ഐവ..! ഡിഡ് യു ഫിനിഷ്" പെട്ടെന്നാണ് ആ ചോദ്യം കേട്ടത്.
"നോ സാര്‍... ഐ അം സ്റ്റില്‍ തിങ്കിംഗ് & സെര്‍ച്ചിംഗ് ഓണ്‍ ഗൂഗിള്‍ ഫോര്‍ ന്യൂ ത്രെഡ് ഫോര്‍ മൈ ന്യൂ പോസ്റ്റ്‌"
"വാട്ട്‌..ത്രെഡ്?... വാട്ട്‌ ദി ഹെല്‍ യു ടാല്‍കിംഗ് എബൌട്ട്‌"
"ദിസ്‌ ഈസ്‌ ബ്ലോഗ്‌ സാര്‍... നോ സാര്‍... യെസ് സാര്‍... നതിംഗ് സാര്‍.., ഐ വില്‍ ഫിനിഷ് ഇറ്റ്‌ now"
"ഡിഡ് യു ഫിനിഷ് മൈ വര്‍ക്ക്‌ ഓര്‍ നോട്ട്"
"ഐ വില്‍ ഫിനിഷ് now"
ബോസ്സ് പിന്നെയും അലറി: "ഹാവ് യു ഫിനിഷ്ഡ്‌ മൈ വര്‍ക്ക്‌ ഓര്‍ നോട്ട്"
"നോ സാര്‍... ഐ വില്‍ ഫിനിഷ് തെം now"

ഇതുവരെ ഞാന്‍ ആ പണികള്‍ തുടങ്ങിയിട്ടില്ല എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ബോസ്സ് നിന്ന നില്‍പില്‍ നിലത്തു രണ്ടു ചവിട്ടു ചവിട്ടി ആക്രോശിച്ചു "യു ഡോണ്‍ണ്ട് ഹാവ് ടു ഡു ഇറ്റ്‌ എനിമോര്‍... യു കില്‍ഡ് മൈ മീറ്റിംഗ്.... യു ഡിസ്ട്രോയ്ട് മി.... & ***ക്ക് യുവര്‍സെല്‍ഫ്" പിന്നെ തുറന്നു കിടന്ന വാതില്‍ ശക്തിയായി കൊട്ടിയടച്ച് തിരിച്ചു പോയി.

ജോലി പോയി എല്ലാം പോയി... എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളും വെള്ളത്തിലാവാന്‍ പോവുകയാണെന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചു... ആകെ ബേജാറിലായി. ബോസ്സ് തന്നിട്ട് ചെയ്തു തീര്‍ക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ആ പ്രധാനപ്പെട്ട വര്‍ക്കുകളിലൂടെ ഈ ബേജാറിനിടയില്‍ ഞാന്‍ വെറുതെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു.....:
Point 1): ..........
Point 2): ..........
Point 3): ..........
Point 4): ..........
Point 5): ..........
Point 6): I strongly recommend increasing the salary of Mr. Aiwa by $……… effective this month.

ഇത് സത്യമാണോ...... ഞാന്‍ ഒന്ന് കൂടെ വായിച്ചു. !!!!!!!!!!!?????????????????.

തൃപ്തിയായില്ലേ....... ബ്ലോഗ്‌ ക്ലൂഗ് അതല്ലേ എല്ലാം എന്ന് വിചാരിച്ച് ഓഫീസ് സമയത്ത് കുത്തിയിരുന്നു പണിതതിനു കിട്ടിയ പണി. ഒഫീസിന്‍റെ കോറിഡോറില്‍ നിന്ന്‌ ടക്...ടക്....ടക് എന്ന ശബ്ദം കേട്ട് തുടങ്ങി, ബോസ്സ് മീറ്റിങ്ങിനായി പോവുകയാണ്. ആ പോവുന്ന പോക്കില്‍ എന്നെ ഒന്ന് തുറിച്ചു നോക്കാനും ബോസ്സ് മറന്നില്ല. ഓള്‍റെടി ബേജാറിലായിരിക്കുന്ന ഞാന്‍ ആ നോട്ടത്തോടെ ഉരുകി ഇല്ലാതായി.

അന്നത്തെ ദിവസം കഴിയാറായി. കമ്പ്യൂട്ടറില്‍ തുറന്നു വെച്ച പ്രോഗ്രാമുകള്‍ ഓരോന്നോരോന്നായി ക്ലോസ് ചെയ്തു. അവസാനമായി ക്ലോസ് ചെയ്യാനുള്ളത് "ഐവത്തരങ്ങള്‍", ഒന്ന് നിര്‍ത്തി. എന്തോ ഒന്ന് മനസ്സില്‍ കത്തി...പിന്നീട് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ഞാനതും ക്ലോസ് ചെയ്തു.

ജോലിയും കൂലിയും പോയാലെന്താ... പുതിയ പോസ്റ്റിനുള്ള ത്രെഡിനായി ഗൂഗിളില്‍ ബൂലോകം മുഴുവന്‍ ചുറ്റിയിട്ടും കിട്ടാത്ത ആ ത്രെഡ് വേദനിച്ചിട്ടാണെങ്കിലും ഈ സംഭവത്തിലൂടെ എനിക്ക് ഈ പോസ്റ്റിനുള്ള കോപ്പായി കിട്ടിയില്ലേ..? "അതെ ബ്ലോഗ്‌, അതാണല്ലോ എല്ലാം".

ബൂള്‍ഷിറ്റ് ഏ?

ചിലവ് ചുരുക്കലിന്‍റെ ഭാഗമായി ഓഫീസിലെ പല ഡിപാര്‍ട്ട്മെന്റില്‍ നിന്നും ആളുകളെ ഒഴിവാക്കി. അതുകാരണം അക്കൌണ്ട്സിലെ ചില ജോലികള്‍ കൂടി എന്‍റെ തലയിലായി. എന്നാല്‍ ഞാനൊരു കണക്കുപിള്ളയാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ അല്ല അന്നേ പറയാന്‍ പറ്റൂ. എല്ലാം ഒരു മായയാണല്ലോ ഈ ഗള്‍ഫില്‍. ആഗ്രഹിക്കുന്നത് കിട്ടില്ല, നിനച്ചിരിക്കാത്തത് വന്നു ചേരുകയും ചെയ്യും.

ചീഫ് അക്കൌണ്ടന്റ് ഒരു മിസിരിയാണ്. പ്രായം ഒരു 60നോട് അടുത്ത് കാണും. കാഴ്ച കുറവായതിനാല്‍ സോഡാ കുപ്പിയുടെ ഗ്ലാസ്‌ വെച്ച കണ്ണടയാ ഉപയോഗിക്കുന്നത്. അക്കങ്ങള്‍ പരസ്പരം മാറിപ്പോവരുതെന്നു പുള്ളിക്ക് വല്യ നിര്‍ബന്ധമാണ്‌. അതുകൊണ്ട് തന്നെ തന്‍റെ കണ്ണും കണ്ണടയും മിക്ക മാസങ്ങളിലും ടെസ്റ്റ്‌ ചെയ്തു ഉറപ്പു വരുത്തും. പുള്ളിയെ അസ്സിസ്റ്റ്‌ ചെയ്യാന്‍ പെറ്റികാശ് ഞാനാണ് ഹാന്‍ഡില്‍ ചെയ്തിരുന്നത്. വിശ്വാസം അതല്ലേ എല്ലാം എന്ന തത്വം ഉള്‍കൊണ്ടിട്ടാവണം ആ കമ്പനിയില്‍ കയറി അധികമാവുന്നതിന്‍റെ മുന്നെ തന്നെ പൈസപ്പെട്ടി എന്നെ ഏല്‍പ്പിച്ചത്.

ഇങ്ക്ലീഷിന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ ഞാനും ബോസ്സും ഒരുപോലെയായിരുന്നു. ഇങ്ങോട്ടും അങ്ങോട്ടും പറഞ്ഞാല്‍ മനസ്സിലാവില്ല. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ടെന്‍ഷനോ പാരവെപ്പോ മറ്റു പ്രശ്നങ്ങളോ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. തികച്ചും പീസ്ഫുള്‍ അറ്റ്മോസ്ഫിയര്‍.

ഒരു ദിവസം ഡേവിഡ്‌ എന്ന അയര്‍ലണ്ട്കാരന്‍ (മറ്റൊരു കമ്പനിയിലെ കണക്കുപിള്ളയാ) ആ കമ്പനിയുമായുള്ള പൈസ ഇടപാടിലെ സംശയം തീര്‍ക്കാനായി ഞങ്ങളുടെ ഓഫീസില്‍ എത്തി. അയാളെ ബോസ്സ് പതിവ് ശൈലിയില്‍ 'ആഹ്ലാന്‍ വസഹ്ലാന്‍' പറഞ്ഞു സീകരിച്ച് തന്‍റെ മുന്നിലെ കസേരയില്‍ ഇരുത്തി. ഡേവിഡ് കുശലാന്വേഷണം ആരംഭിച്ചു ഇങ്ക്ലീഷില്‍. മുക്കിയും മൂളിയും ബോസ്സ് ഒപ്പിച്ചു മറുപടി കൊടുത്ത് കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഒപ്പം അനവസരത്തിലെ ചിരിയും എല്ലാം മനസ്സിലായെന്ന ഭാവത്തില്‍. ഇത് കേട്ട് അന്തം വിട്ട ഡേവിഡ്‌ എന്നെ നോക്കി (ഇത്ര ചിരിക്കാന്‍ മാത്രം ഞാന്‍ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്ന ഭാവത്തിലായിരിക്കും പുള്ളി എന്നെ നോക്കിയത്). ഡേവിഡ് നോക്കിയ പാടെ ഞാനും പാസ്സാക്കി ഒന്നാന്തരം ചിരി ഹ ഹ ഹ ഹ ഹാ.. പിന്നെ ആകെ ഒരു ചിരിമയം.

ഡേവിഡ്‌ കാര്യത്തിലേക്ക് കടന്നു. Mr‍. ........, ഐ ഹാവ് പ്രോബ്ലം വിത്ത്‌ യുവര്‍ അക്ക... എന്ന് തുടങ്ങിയത് എനിക്കോര്‍മയുണ്ട്. പിന്നെ ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല. ബോസ്സ് കൂടുതല്‍ ഒന്നും പറയാന്‍ നില്‍ക്കാതെ തന്‍റെ ലെഡ്ജര്‍ എടുത്ത് ഡേവിഡിനു നേരെ നീട്ടി. പറഞ്ഞൊപ്പിക്കാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് കാരണം താനേ നോക്കി എല്ലാം മനസ്സിലാക്കാന്‍ കൊടുത്തതാ. ഡേവിഡ് ലെഡ്ജര്‍ വാങ്ങി കണ്ണോടിച്ചു. ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല ഒന്നും. പിന്നെ ബോസ്സിനെ നോക്കി എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു. ആ പറഞ്ഞതില്‍ നിന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായത് ഇതൊക്കെയാണ്. ......യൂസിംഗ്, അറബിക്, ലാംഗ്വേജ്. ബാക്കിയൊന്നും പുള്ളിയുടെ വായില്‍ നിന്ന് പുറത്തേക്കു വരാഞ്ഞിട്ടോ മറ്റോ എനിക്ക് പിടിച്ചെടുക്കാന്‍ പറ്റിയില്ല.

ഇതെല്ലാം കേട്ട് ബോസ്സ് വീണ്ടും ചിരിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു. big mouth കൊണ്ടുള്ള ഒന്നാന്തരം ചിരി, കൂടെ ഡേവിഡിനെ നന്നായി ശീതീകരിക്കുന്നുമുണ്ട് തന്‍റെ വായില്‍ നിന്നുള്ള തുപ്പല്‍ കൊണ്ട്. സഹി കെട്ട ഡേവിഡ് വീണ്ടും എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. അവിടെയും ...അറബിക് യൂസിംഗ്, ലാംഗ്വേജ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാന്‍ പറ്റി. വീണ്ടും ബോസ്സിന്‍റെ വക സ്പ്രേയോട് കൂടിയുള്ള ചിരി!

വീണ്ടും സഹികെട്ട ഡേവിഡ് സംസാരത്തിന്‍റെ വേഗത കുറച്ച് ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചെന്നാ എനിക്ക് മനസ്സിലായെ 'വാട്ട്‌ ബൂള്‍ഷിറ്റ് ദിസ്‌? ഐ ഡോണ്ട് നോ അറബിക് ലാംഗ്വേജ്'. ഇത്കേട്ട് ബോസ്സ് ചിരിച്ചില്ല, പകരം തന്‍റെ ഉണ്ടക്കണ്ണുകള്‍ ഒന്നുകൂടെ വിടര്‍ത്തി വിശാലമായ തൊള്ള പൊളിച്ച് ഡേവിഡിനെ ദയനീയമായി നോക്കി.

ഡേവിഡ് വീണ്ടും ചോദിച്ചു കൊണ്ടേയിരുന്നു. ആം ഐ റൈറ്റ് ദിസ്‌ ഈസ്‌ ബൂള്‍ഷിറ്റ് ലാംഗ്വേജ്? യെസ് Mr. ........, ആം ഐ റൈറ്റ് ബൂള്‍ഷിറ്റ്?

ഈ കേട്ടതില്‍ എന്തോ പന്തികേടുന്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിയ ബോസ്സ് തിരിച്ചു ഡേവിഡിനോട് ചോദിച്ചു വാ മുഴുവനായി പൊളിച്ച് കൊണ്ട്. "ബൂള്‍ഷിറ്റ് ഏ"?

ഡേവിഡ്‌ തിരിച്ച്: വാട്ട്‌? ബൂള്‍ഷിറ്റ് ഏ?

ബോസ്സ് തുടര്‍ന്നു: ഐവ, ബൂള്‍ഷിറ്റ് ഏ?

മറ്റെന്തോ പണിയില്‍ മുഴുകിയിരുന്ന ഞാനും പെട്ടെന്ന് 'ഐവ' എന്ന വിളികേട്ട പാടെ ഉച്ചത്തില്‍ തന്നെ ചോദിച്ചു: ബൂള്‍ഷിറ്റ് ഏ?. ബോസ്സിന്‍റെ വാ അപ്പോഴും അതേ പോലെ തുറന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു.

"ബൂള്‍ഷിറ്റ് ഏ" എന്നത് മനസ്സിലാവാത്തവര്‍ക്കായി: 'ബൂള്‍ഷിറ്റ് എന്നാല്‍ എന്താണ്' എന്നാണ് നമ്മുടെ മിസ്‌രി (ഈജിപ്തുകാരന്‍) ഉദ്ദേശിച്ചത്

വ്യത്യസ്തനായ ഉസ്താദ്

ഐവ!! അസ്സലാമു അലൈകും.

ജുമുഅത്ത് പള്ളിയിലെ ഖതീബാണ്‌ വരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒന്ന് നീട്ടി മണിച്ചാണ് ഞാന്‍ സലാം ചെല്ലിയത്. തിരിച്ചും കിട്ടി അതിനേക്കാള്‍ നീട്ടി മണിച്ചൊരു മറുപടി "..വ-അലൈകുമുസ്സലാം വറഹ്മത്തുല്ലാഹി വബറകാതുഹു".

സംഗതി ഒരു പത്തു കൊല്ലം മുന്നത്തെ സംഭവമാണ്.
പള്ളിയിലെ ഖത്തീബ് ഒരു ചെറുപ്പക്കാരന്‍. ചെറുപ്പം വിട്ടുമാറാത്ത എന്നാല്‍ വീട്ടിലെ ചുറ്റുപാടും ആചാരങ്ങളും പിന്തുടര്‍ചയുമായി വളരെ ചെറുപ്പത്തില്‍ തന്നെ ഖത്തീബ് പണിക്ക് യോഗ്യത നേടിയിരുന്നു നമ്മുടെ ഉസ്താദ്. ഉദ്യോഗം വളരെ ഭാരിച്ചതാണേലും മനസ്സില്‍ ചെറുപ്പവും ചെറുപ്പത്തിന്‍റെ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ എപ്പോഴും കൊണ്ട് നടന്നിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങള്‍ മൂനാല് പേരുമായി പുള്ളി നല്ല കമ്പനിയായിരുന്നു. ഏകദേശം സമപ്രായക്കാര്‍. മദ്രസയിലെ ഓത്തും പള്ളിയിലെ നിസ്കാരവും എല്ലാം കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ പുള്ളി ഞങ്ങളുടെ കൂടെയാണ്. കളികള്‍ കാണുന്നതും പറയുന്നതും തമാശകള്‍ പങ്കുവെക്കുന്നതും. അങ്ങനെ ഉസ്താദ് ഞങ്ങളുടെ കമ്പനിയിലെ ഒഴിച്ച് കൂടാന്‍ പറ്റാത്ത ഒരംഗമായി മാറി.

ആഴ്ചയില്‍ വെള്ളിയാഴ്ച മാത്രമാണ് പുള്ളി കുറച്ചു ബിസി. ജുമുഅ ഉള്ളതല്ലേ.. അതിന്‍റെ തയ്യാറെടുപ്പും ഒരുക്കവുമായി ട്ടോട്ടലി ബിസി. പക്ഷെ വെള്ളിയാഴ്ചയിലെ ഈ തിരക്കിനിടയിലും ഫ്രാണ്ട്ഷിപ്പിനു വലിയ വിലയാണ് ഉസ്താദ് നല്‍കിയിരുന്നത്. സാധാരണ ജുമുഅക്ക് ഏറ്റവും അവസാനം പോയി ആദ്യം നീറ്റ് വരുന്നവരാ ഞങ്ങള്‍ എന്ന് പുള്ളിക്ക് നന്നായി അറിയാം. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങള്‍ എത്തുന്നത്‌ വരെ ഖുതുബ നീട്ടി നീട്ടി പിടിക്കാനും ഈ സുഹൃത്ത് ബന്ധം ഒരു കാരണമായി. പിന്നീട് അങ്ങോട്ട്‌ വെള്ളിയാഴ്ച പള്ളിയില്‍ എത്തിയാല്‍ ഞങ്ങള്‍ പുറത്തു നിന്ന് ഉസ്താദിനു കൈ വീശി ഒരു സിഗ്നല്‍ കൊടുക്കും ....ഞ്ഹാ ഞങ്ങള്‍ എത്തി, ഇനി നിര്‍ത്താം. ഞങ്ങള്‍ വൈകുന്നതിനനുസരിച്ച് ഖുതുബയും നീളും, അതായി അവസ്ഥ.

ഒരു ദിവസം ഞങ്ങള്‍ വല്ലാതെ വൈകിപ്പോയിരുന്നു. അന്നും ഉസ്താദ് ഖുതുബ നീട്ടിപ്പിടിച്ചു ഞങ്ങള്‍ എത്തുവോളം. ജുമുഅക്ക് ശേഷം പള്ളികമ്മിറ്റിയിലെ അംഗങ്ങള്‍ ഹാലിളകി ഉസ്താദിനു നേരെ തിരിഞ്ഞു. ജുമുഅ കഴിഞ്ഞ് ഏറ്റവും ആദ്യം എഴുന്നേറ്റു പോരുന്നതിനാല്‍ ഞങ്ങള്‍ ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല! അന്നും ജുമുഅ കിട്ടിയ നിര്‍വൃതിയിലായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍. പാവം ഉസ്താദ് നോക്കിക്കാണണം ഞങ്ങളെ തിരഞ്ഞ് ആ ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിനിടയിലേക്ക്, തന്‍റെ ആത്മസുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് വേണ്ടിയാണല്ലോ ഇതെല്ലാം എന്ന് കരുതി എല്ലാം സഹിച്ചുകാണണം.

പിറ്റേന്ന് പതിവുപോലെ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ കൂടിയ ഉസ്താദ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എന്നാല്‍ ദീനസ്വരത്തില്‍ ഇത് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഞങ്ങള്‍ ശരിക്കും ആ സുഹൃത്ത് ബന്ധത്തിന്‍റെ ആഴം മനസ്സിലാക്കിയത് "...വെള്ളിയാഴ്ച ജുമുഅക്ക് നിങ്ങള്‍ വൈകിയാലും വേണ്ടീല ......‍വരാതിരിക്കരുത് പൊന്നു ചെങ്ങായിമാരെ, ഇതെന്‍റെ കഞ്ഞിയുടെ പ്രശ്നമാണ്"

എന്തെങ്കിലും കാരണവശാല്‍ ജുമുഅക്ക് അവിടെ കൂടാന്‍ പറ്റില്ലെങ്കില്‍ മുന്‍കൂട്ടി പറയണമെന്നും അപേക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് എന്നത്തെപോലെ അന്നും ഉസ്താദ് പിരിഞ്ഞു ...ആ നീട്ടി മണിച്ച സലാം തന്ന് കൊണ്ട് "അസ്സലാമു അലൈകും".

സാര്‍ ഇവന്‍ ...........ത്തി ആണ്!!

ആരായിരിക്കും ഇവന്‍. അതായത് ഞാന്‍.

സ്കൂള്‍ UP ആണേലും പഠിക്കുന്നത് LP ക്ലാസ്സില്‍, വയസ്സ് നോക്കാണേല്‍ ഹൈ സ്കൂളില്‍ ചേര്‍ത്തേണ്ട സമയമായി. പ്രായം 12 കഴിഞ്ഞു. നടപ്പും ഇരിപ്പും കളിയും എല്ലാം 9 വയസ്സുകാരുടെ കൂടെ. അവരാണല്ലോ ക്ലാസ്മേറ്റ്സ്!

ഒരു ദിവസം കൂടെ ക്ലാസ്സില്‍ ഒപ്പമിരിക്കുന്ന കുട്ടിയുടെ കാലില്‍ അറിയാതെ ഞാനൊന്ന് ചവിട്ടിപോയി .....ഹതാ കിടക്കണ്! കുട്ടി കരച്ചിലോടു കരച്ചില്‍. ഐവ എന്‍റെ കാലില്‍ ചവിട്ടീ ചവിട്ടീ എന്നും പറഞ്ഞ്. ആകെപ്പാടെ ഒച്ചയായി ബഹളമായി സ്കൂള്‍ ഒന്നടങ്കം ഞങ്ങളുടെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് കുതിച്ചു. എന്ത് പറ്റി? എന്ത് പറ്റി? തലങ്ങും വിലങ്ങും സാറുമാരുടെ ചോദ്യങ്ങള്‍. ആരോ കൂട്ടത്തില്‍ നിന്ന് വിളിച്ചു പറയുന്നത് കെട്ടു.. ഐവ ഇവളുടെ കാലില്‍ ചവിട്ടിയിട്ടാ ഇവള്‍ കരയുന്നേന്ന്.

ആരാണീ ഐവ? ഒരു സാര്‍ നമ്മുടെ ന്യൂസ്‌ഹവര്‍ ഗസ്റ്റ് ഹസ്സന്‍ സാറിന്‍റെ ശബ്ദത്തില്‍ ചോദിക്കുന്നത് കെട്ടു. രംഗം നിശബ്ദമായി. ഒരുത്തന്‍ എന്നെ തൊട്ടു കാണിച്ചിട്ട് പരഞ്ഞു ഇവനാണ് സാര്‍ ഐവ! വീണ്ടും മറ്റേ ശബ്ദത്തില്‍ സാര്‍ എന്നെ നോക്കി ഞ്ഹാ... ഐവ ഇവിടെ വരൂ. നേരെ ഹെഡ്മാസ്ടരുടെ മുറിയിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചു. അവിടെ വെച്ചായിരുന്നു കസ്റ്റടിയില്‍ എടുത്തുള്ള കൊസ്ട്യന്‍ ചെയ്യല്‍. ഹെഡ്മാസ്ടര്‍ ആക്ഞ്ഞാപിച്ചു ഞ്ഹാ... പിന്നെ വാപ്പയെ കൂട്ടി കൊണ്ട് വന്നിട്ട് ഇനി ക്ലാസ്സില്‍ കയറിയാല്‍ മതി. ക്ലാസ് ടീച്ചര്‍ക്കും കൊടുത്തു നിര്‍ദേശം.

വീട്ടില്‍ അറിഞ്ഞു വാപ്പ അറിഞ്ഞു. വയസ്സ് കൂടുതലാണേലും ഈ മ്വാന്‍ പഠിച്ച്‌ നല്ല ഒരു നിലയില്‍ ആയി കാണാനുള്ള ആവശ്യത്തില്‍ കൂടുതല്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന വാപ്പയുടെ bp ഇത് കേട്ടപ്പോള്‍ ഒന്ന് കൂടെ കയറി. bp അളക്കുന്ന മീറ്ററിനു ഇനിയും അക്കങ്ങള്‍ മുകളിലേക്ക് ഉണ്ടെങ്കില്‍ അതും എത്തിപ്പിടിക്കാനുള്ള ആവേശത്തിലാണ് bp അതിന്‍റെ അറ്റത്ത്‌ പോയി നിന്നത്. രണ്ടു ദിവസം മുന്നെ വീട്ടില്‍ ഞാന്‍ കാണിച്ച ചില കുസ്രിതികളുടെ പേരിലുള്ള ദേഷ്യവും പകയും എല്ലാം ഇപ്പോഴും ബാപ്പയുടെ മനസ്സില്‍ ഉണ്ടെന്നു ആ മുഖം വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്. ഇതും കൂടി ആയപ്പോള്‍ മൂപ്പരെ പിടിച്ചാല്‍ കിട്ടാത്ത അവസ്ഥയായി.

പിറ്റേന്ന്, എന്നെ ഇരുത്തി ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് ബാപ്പ മുന്നെ നടന്നു. സ്കൂളിലേക്ക് ആയിരിക്കുമെന്ന് പ്രത്യേഗിച്ച് പറയേണ്ടല്ലോ? പിറകിലേക്ക് നോക്കി ആക്രോശിച്ചു ....വാടാ കുരുത്തം കേട്ടവനെ.

സ്കൂളില്‍ എത്തി. ഹെഡ്മാഷ് ഹാജര്‍!. നടന്ന സംഗതി വള്ളിപുള്ളി തെറ്റാതെ മാഷ്‌ അവതരിപ്പിച്ചു. എല്ലാം കെട്ടു കഴിയുന്നതിനു മുമ്പ് ......ട്ടേം!!! കണ്ണില്‍ നിന്ന് പൊന്നീച്ച പായുന്നതാ പിന്നെ ഞാന്‍ കണ്ടത്. ബാപ്പ ആങ്ങിഓങ്ങി ഒന്ന് എന്‍റെ പിടലിക്കിട്ടു തന്നതാ. ബാപ്പമാര്‍ ആയാല്‍ ഇങ്ങനെ തന്നെ വേണം. ബെസ്റ്റ് ബാപ്പ!.

ഉടനെ ഹെഡ്മാഷ്‌ ഇടപെട്ടു. രംഗം ശാന്തമായി. ഒളികണ്ണിട്ടു ബാപ്പയുടെ മുഖത്ത് നോക്കിയപ്പോള്‍ ആ ദേഷ്യം അവിടെ തന്നെ തളംകെട്ടി നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. വീട്ടിലെത്തിയാല്‍ ബാക്കി പലിശ സഹിതം കിട്ടുമെന്നുറപ്പ്.

ഈ ദേഷ്യമാകെ മനസ്സിലുള്ളത് കൊണ്ടോ അതോ ഇനി ഞാന്‍ ഇങ്ങിനെയെങ്കിലും നന്നാവട്ടെ എന്ന് കരിതോയോ എന്നനിക്കറിയില്ല ബാപ്പ ആ സത്യം ഹെഡ്മാഷോട് പരഞ്ഞു. സാര്‍ ഇവന്‍.. സാര്‍ ഇവന്‍ 'പായി പാത്തിയാ'! കാരണം ഞാന്‍ എന്നും രാത്രിയില്‍ കിടക്കുന്ന പായയില്‍ അറിയാതെ പാത്തുമായിരുന്നു. എന്നും രാവിലെ ഉമ്മാക്ക് ഉള്ള പണിയാ ഞാന്‍ കിടന്ന പായും പുതപ്പും കഴുകല്‍.

പക്ഷെ ആ മാഷ് അതൊരിക്കലും ആ സ്കൂളില്‍ ഫ്ലാഷാക്കിയില്ല!. ഒരിക്കല്‍ ഇത് പറയാനുള്ള വക്കില്‍ സാര്‍ എത്തിയതായിരുന്നു. എന്നെ നോക്കി സാര്‍ ചോദിച്ചു ...ഐവ ഞാനാ കാര്യം ഇവരോട് പറയട്ടെ? അത് കേട്ട ഞാന്‍ ആകെ ഉടുത്തതില്‍ തൂറിയ അവസ്ഥയില്‍ ആയി പോയി. എന്‍റെ ദയനീയ അവസ്ഥ മനസ്സിലായത് കൊണ്ടായിരിക്കും സാറത് അന്നവിടെ പറയാതിരുന്നത്.

ആ സാര്‍ ഇന്ന് ജീവിച്ചിരിപ്പില്ല. അന്നും ഇന്നും ഇതിനുള്ള നന്ദിയോടെയല്ലാതെ ആ സാറിനെ എനിക്കോര്‍ക്കാന്‍ കഴിയില്ല ..thank you sir, thank you very much.

ഒരു വല്ലാത്ത സുബാഹല്‍ ഖൈര്‍!!

സുബാഹല്‍ ഖൈര്‍!! (ഗുഡ് മോര്‍ണിംഗ്ന്ന്)
എന്നും കാലത്ത് കക്കൂസില്‍ പോവുന്ന സമയത്ത് തൊട്ടടുത്ത റൂമില്‍ താമസിക്കുന്ന മിസ്‌രി (ഈജിപ്തുകാരനാ) എന്നെ വിഷ് ചെയ്യാറുണ്ട്. ഉറക്കച്ഛടവോടെയാണേലും ഞാന്‍ തിരിച്ചും വിഷും: ങാഹാ... സുബാഹല്‍ ഖൈര്‍!

പുള്ളി കാലത്ത് സുബഹി നമസ്കാരം കഴിയേണ്ട താമസം കുപ്പായവും പാന്റുമിട്ട് റെഡിയാവും. ഞാന്‍ കക്കൂസില്‍ ഇരുന്ന് ആലോചിക്കും ഇവമ്മാര്‍കൊന്നും ഉറങ്ങാന്‍ തീരെ ഇഷടമില്ലേ, അതോ ഉറക്കം കിട്ടാഞ്ഞിട്ടോ? ഈ സമയത്തല്ലെ ഉറങ്ങാന്‍ നല്ല രസം. മനുഷ്യനെ എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ സമ്മതിക്കാത്ത വിധം ഉറക്കം നമ്മെ കീഴ്പെടുത്തും.

കക്കൂസില്‍ ആരോ ഉണ്ട്. ഏതോ പഹയന്‍ ഷെഡ്യൂള്‍ തെറ്റിച്ച് കയറിയിരിക്കുന്നു. അഞ്ചു പേര്‍ക്ക് ഒരു കക്കൂസ് (wc വിത്ത്‌ കുളിമുറി). ബ്രഷും പേസ്റ്റും പുറത്തായതിനാല്‍ സമയം ലാഭിക്കാനായി വൈറ്റിംഗ് ലിസ്റ്റില്‍ നിന്ന് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാന്‍ പല്ല് തേപ്പ് തുടങ്ങി.

ഇതെല്ലാം നോക്കിക്കൊണ്ട് നിന്നിരുന്ന ആ മിസ്‌രി ചോദിക്കുവാ..: എഷ് ഹാദ! അന്‍ത്ത ഏമല്‍ ഏ? ആവുസ് ഏ? (what is dis... what r u doing... what u want?).
ഐവ! അന ഗസല്‍ അസ്നാന്‍. ഹദാ ലാസിം സവി കുല്ലു യൗം. ഇദാ മാഫി സവി ഖര്‍ബാന്‍ (Yes! am brushing, this is must everyday; if not our teeth will get damage) എന്ന് ഞാന്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു.

ഈ സംഗതി തന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ചെയ്തിട്ടില്ലെന്ന് അഹങ്കാരത്തോട്‌ കൂടി പറഞ്ഞ മിസ്‌രി കക്കൂസില്‍ തനിക്ക് ദിനചര്യകള്‍ക്കായി രണ്ടു മിനിട്ട് പോലും തികച്ചു വേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അറ്റ്‌ ലീസ്റ്റ് അവനെ പല്ല് തെപ്പിക്കാന്‍ പഠിപ്പിക്കണമെന്ന് എനിക്കൊരു വാശി. ഏതായാലും നല്ല കാര്യാമല്ലേ! പടച്ചോന്‍ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന് കൂലിയും കിട്ടും.
പല്ല് തേപ്പിന്‍റെ രീതിയും അതിന്‍റെ ഗുണങ്ങളും എല്ലാം കേട്ടപ്പോള്‍ പുള്ളിക്ക് ചെറിയ മനം മാറ്റം. ആ മനം പൂര്‍ണമായി മാറുന്നതിനു മുന്നെ തന്നെ കക്കൂസില്‍ സമയം തെറ്റി കയറിയ പഹയന്‍ പുറത്തിറങ്ങി. മിസ്‌രിയോട് ബാകി ബാദൈന്‍ (ബാകി പിന്നെ) എന്ന് പറഞു ഞാന്‍ കക്കൂസിലേക്ക് കയറി.

ജോലിക്ക് പോവുന്ന വഴിക്ക് എല്ലാം വിശദമായി തന്നെ മിസ്‌രിക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. പിറ്റേന്ന് തന്നെ അവന്‍ പല്ല് തേപ്പ് തുടങ്ങുമെന്ന ഉറപ്പും എനിക്ക് കിട്ടി. എനിക്ക് ഒന്നേ അവനോട് പറയാന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ..ഐവ! ഇന്‍ത്ത കുവൈസ്, ഹാദാ ലാസിം.

കാലത്തെ 'സുബാഹല്‍ ഖൈര്‍' വിഷുകള്‍ ചെയ്ത് ദിവസങ്ങളും ആഴ്ചകളും അങ്ങനെ കടന്ന് പോയി. ഒരു ദിവസം തന്‍റെ ഷെഡ്യൂള്‍ തെറ്റിച്ചു നമ്മുടെ മിസ്‌രി കക്കൂസിന് മുമ്പില്‍ പല്ല് ബ്രഷ് ചെയ്ത് നില്‍ക്കുന്നു. കക്കൂസില്‍ ആരോ ഉണ്ടെന്നു മനസ്സിലായി. പതിവുപോലെ അന്നും 'സുബാഹല്‍ ഖൈര്‍' വാങ്ങുകയും കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു.

ഞാന്‍ നേരെ ബ്രഷ് എടുക്കാനായി ചെന്നപ്പോള്‍ അവിടെ ബ്രഷ് കാണുന്നില്ല. തിരിച്ചും മറിച്ചും നോക്കി. ഇനി വേറെ എവിടെയെങ്കിലും മാറി വെച്ച് പോയോ? ഇല്ല ഇവിടെ തന്നെയാണ് എന്നും വെക്കുന്നത്. ഇവിടെ തന്നെയാണ് ഇന്നലയും വെച്ചത്.

എന്‍റെ വെപ്രാളം കണ്ട് മിസ്‌രി ചോദിച്ചു ...ഐവ സദീക്! എഷ് ഫീ ..അന്‍ത്ത ദവര്‍ ഏ? (Yes friend, what happened ...what r u searching?).

ഞാന്‍ പറഞ്ഞു: അന ദവര്‍ ബ്രൂഷ് ഹെഗ്ഗി, മഫ്രൂദ് കും മവ്ജൂദ് ഹിന! (am searching my brush, should be here).

ഇത് കേട്ട പാടെ മിസ്‌രി താന്‍ ബ്രഷ് ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ബ്രഷ് ഉയര്‍ത്തിക്കാട്ടി പറഞ്ഞു .....ലാത് ഖോഫ്! ...എന്തി മൌഗൂദ് ബ്രൂഷ് ഹെഗ്ഗക്. ഹാദാ ഹുവ!
(don't worry …ur brush is with me. that's this).

ഡീം!!! ഇടി വെട്ടിയ പോലെയാണ് ഞാനത് കേട്ടതും കണ്ടതും.
ദേഹമാസകലം ഒരു മനം പുരട്ടല്‍.. ഓക്കാനം.. ഇരച്ചു തേട്ടം.. തല കറക്കം.. എല്ലാം കൂടെ ഒത്തിണങ്ങിയ ഒരു വല്ലാത്ത പരുവത്തിലായി ഞാന്‍.

പല്ല് തെപ്പിന്‍റെ എല്ലാ സാങ്കേതിക വശങ്ങളും പറഞ്ഞു കൊടുത്ത ഞാന്‍ ഒരു ബ്രഷ് സ്വന്തമായി വാങ്ങി വെക്കണമെന്ന് മിസ്‌രിയോട് പറയാന്‍ മറന്നു പോയിരുന്നു. പല്ല് തേപ്പു പഠിപ്പിച്ചത് മുതല്‍ ഞാനും മിസ്‌രിയും ഒരു ബ്രഷ് കൊണ്ടായിരുന്നല്ലോ ഇതുവരെ കഴിച്ചു കൂട്ടിയത് എന്നാലോചിക്കുമ്പോള്‍.....!?

ഒരു നിമിഷം പല്ല് തേക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ചത് മുതല്‍ എന്നും കിട്ടിയിരുന്നത് എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഒരു വല്ലാത്ത ഉച്ചത്തില്‍ അലയൊലി കൊണ്ടു ....."സുബാഹല്‍ ഖൈര്‍"!!

ദൈവനാമത്തില്‍

ഐവത്തരമാണേലും തുടക്കം ധ്യാനത്തോട് കൂടി തന്നെയാവണമല്ലോ? അതല്ലേ അതിന്‍റെ ഒരു രീതി. കക്കാന്‍ പോവുന്നവനും കൊല നടത്തുന്നവനും തന്‍റെ കര്‍മ്മം നല്ല രീതിയില്‍ പര്യവസാനിക്കാന്‍ നടത്താത്ത വഴിപാടുകളും നേര്‍ച്ചകളും ഉണ്ടാകില്ല. So ഈ ഐവയും അങ്ങിനെ തന്നെയാ (no difference).

യാതൊരു ഐവും മാനും ഇല്ലാതെ എന്‍റെ ഐവകര്‍മ്മങ്ങള്‍ ഞാനിതാ പരമകാരുണ്യവാനും കരുണാനിധിയുമായ ദൈവത്തിന്‍റെ നാമത്തില്‍ തുടങ്ങുന്നു, ....അനുഗ്രഹിച്ചാലും ആശിര്‍വതിച്ചാലും!!